'Nu kunnen we samen mindcraften, opa', had hij enthousiast door de telefoon geroepen.
Hij zou voor mij de nodige apps downloaden en de instellingen klaarzetten.
Het zei me bitter weinig, maar het was duidelijk dat als ik zijn hulp niet zou inroepen het Samsung tablet alras zou verdwijnen in de lade met kabeltjes, snoeren en de E reader.
Afgelopen dinsdag zou hij me het een en ander bijbrengen.
'Met 'Vergeet de I pad niet, opa.'was ons telefoongesprek geëindigd.
Noa moest oma nog iets vragen.
Zij wil breien leren en of oma haar kon helpen.
Toen we dinsdag op weg naar Oisterwijk reden besefte ik halverwege dat mijn leervraag niet zo urgent bleek te zijn.
Ik was mijn tablet vergeten.
Riny had haar breiles terdege voorbereid, wol gekocht en extra dikke naalden in haar breikoker gestoken.
Luca legde zich er snel bij neer, dat zijn les geen doorgang vond en vleide zich voor de buis.
Mijn fototoestel was ik niet vergeten.
In de achterkamer leerde Noa het opsteken, omslaan en af laten gaan.
De kleur van de te breien sjaal had precies de goede kleur, rose, 'hoe wist je dat oma?'
Papa werd via een filmcontact ( vraag me niet hoe het werkt) op zijn werk op de hoogte gehouden van de vorderingen.
Een leven lang leren tussen generaties.
Mijn rol als leerling pik ik komende dagen op.
Luca zal mijn meester zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten