Mijn schelden is na de puberteit gestopt.
Op de basisschool, toen nog lagere school, werd veel gescholden.
Dat deed je als een voorspel van het op de vuist gaan.
Want gescheld culmineert in de regel, waarna fysiek wordt uitgemaakt wie er gelijk had.
Ik vond knokken leuker dan schelden. Schelden was eigenlijk heel vervelend.
We kenden maar een paar woorden: aansteller, Mof en moederskindje. Dat was het wel.
In de zesde klas, inmiddels groep 8, vond het schelden een zachte dood.
Dat kwam vooral door Tonnie.
Die hield niet van vechten en ook niet van schelden.
Toen ik hem probeerde uit te lokken met moederskindje kaatste hij terug met "Wat je zegt ben je zelf."
Nou had ik dat zo vaak gehoord dat die tegenwerping inmiddels tot de categorie schelden hoorde.
Maar Tonnie zei na een korte pauze "Heus, denk er maar over na..." soms met de toevoeging "Dat is verder niet erg, hoor".
Met Tonnie heb ik voor zover ik me kan herinneren nooit gevochten.
Jaren later hoorde ik over projectie. Tonnie had gelijk gehad.
In de politiek wordt heden ten dage heel wat af gescholden.
Eén woord frequenteert: Fascist.
Erdogan noemde Merkel en Rutte - spreek uit Roete - fascisten.
Tonnie zou er wel raad mee weten.
Maar Merkel en Mark zijn geen Tonnie.
Wij als ontwikkelde homo sapiens pakken het rationeel beheerst aan.
VN, sinds januari verschijnend als maandblad, legt vooraleerst het begrip fascisme uit en doet dit middels de fascistenwijzer van Robert Paxton, negen kenmerken, die hij activerende hartstochten noemt.
Vervolgens wordt achtereenvolgens Geert Wilders, Vladimir Poetin, Donald Trump , Marine Le Pen , en jawel Recep Yayyip Erdogan de maat genomen.
Verantwoord wordt uitgelegd dat wat Erdogan zei behoort tot de klassieke projectie.
Dat heet beschaving.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten