Boven de zeventig geraakt heb je alles wel eens meegemaakt, alles blijft hetzelfde, panta rei dat wel.
Schreef ik op 10-8-2017 onder 'Kampioenen' hoe mijn golfteam de zomercompetitie had gewonnen, kan ik nu melden dat datzelfde team Groenen de lokale wintercompetitie won.
Wachtend op de voorgaande flight zittend op het bankje bij hole 4 van links naar rechts: Hans, Paul en Henk
En alweer stonden we in het clubhuis onze prijzen in ontvangst te nemen; de theater- en restaurantbonnen zullen welbesteed worden.
Onlangs trakteerde Riny onze kleindochter Phéliene op poffertjes met poedersuiker bij Dots onder vermelding dat opa hen trakteerde via met golfen verdiende bonnen.
Was de vereniging in augustus verguld met de nieuwbakken kampioenen, nu was de ontvangst heel wat lauwer.
Hadden onze handicaps niet lager gemoeten?
Twee dagen later, afgelopen vrijdag, overviel me wederom het 'En alweer' gevoel, wachtend in de rij voor een signeersessie, ditmaal van boekenweekgeschenkschrijfster Griet Op De Beeck.
Hoe vaak heb ik niet in zo'n rij gestaan?
Als het mijn beurt was me enigszins opgelaten voelend stamelen dat het boekje, dat ik openvouw met 'Voor Cor' gesigneerd moet worden.
Griet schreef als toegift bovendien 'Droom hard, leef harder' geheel in de lijn van haar volgens Arjan Peters kwezeligheid van Gezien de feiten.
Terwijl Riny met mijn I-phone bovenstaande foto nam hoopte ik vergeefs dat Griet in haar sappig Vlaams zou zeggen 'Dat ik heur unne schone en plezante mens leek' zodat de situatie boven het 'En alweer' zou stijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten