Zoals het gebeurde bij het zien opgroeien van mijn kinderen roept het kijken naar mijn kleinkinderen herinneringen uit mijn eigen jeugd op.
Herinneringen die diep opgeborgen liggen omdat ze niets om het lijf hebben, worden gelinkt aan waarnemingen en worden betekenisvol.
Luca heeft een grote glazen bak ingericht als verblijf voor salamanders, die, zo beweert hij in onze kleine vijver huizen. Met zijn neef Thijn heeft hij ze enige maanden geleden opgevist en daarna teruggezet.
Roodbuiksalamanders zijn zeldzaam en beschermd zijn ze via Google te weten gekomen.
Nu wil Luca die gaan fokken en uitzetten in de vennen rondom Oisterwijk.
Ik was ook dertien toen ik mijn eerste terrarium bouwde om daar de gevangen hagedissen in te plaatsen in de hoop dat ze veel jongen zouden krijgen. Want zo had mijn toenmalig idool biologieleraar, Dr.Van der Meijden ons verteld, de populatie liep sterk terug.
Na enkele weken zat er geen hagedis meer in mijn terrarium.
Ze waren door een kier achterin gekropen en achter de kast gevallen.
Daar vond mijn moeder enige maanden later de uitgedroogde hagedissenskeletjes.
Toch wilde ik biologiedocent worden.
"Wat wil jij later worden?", vroeg ik Luca, terwijl hij geconcentreerd de inhoud van zijn schepnet onderzocht.
Hij keek me aan en vroeg hoe duur een studie kost.
"Het hangt er vanaf, gemiddeld zo'n 60.000 euro", zei ik,
"Die ga ik mooi uitsparen."
Geen HBO of Universitaire studie. Gauw aan het werk staat hem voor ogen.
Vloggen dat lijkt hem wel wat.
Als hij twee grote en zo'n vijftien kleine salamanders heeft gevangen, gaan we over tot een fotoshoot.
Ik zou nog vaak switchen in mijn beroepskeuze.
Vaak waren docenten reden om een nieuw beroep te kiezen.
Luca kiest zijn koers via social media en internet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten