Juist.
"Het is maar blik."
Vervolgens ga je mee naar buiten, want het zal zo'n vaart niet lopen.
De caravan van Thomas is voor even bij ons gestald.
Of ik nog even de kast wilde vastzetten.
In het weekend gaat hij met vrienden en kinderen kamperen in Roggel.
Laten we even naar de rechterkant van de Suzuli Swift gaan kijken.
Dat valt dus niet mee.
Er toont zich een vrij diepe deuk, een ferme kras, een ingedeukte wielkas en een beschadigde velg. Even later wordt de schade door de garage op 1700 euro geschat.
Het blijft blik en de schade betaalt de verzekering.
Nou niet dus.
We blijken een WA verzekering met beperkt casco te hebben.
Van de nood een deugd gemaakt.
Wilden we niet al langer een wat forsere auto met een hogere instap? En na het taxiën van Thomas vanwege zijn hernia is een vierdeurs toch wel zo comfortabel.
Maar het moet wel een automaat zijn.
Kleine maar-tjes poppen even op:
Hij heeft net een beurt gehad, net APK gekeurd en ook dat hij nog nooit iets heeft gemankeerd en dat hij zo lekker rijdt, tegenwerpingen als voorbode van een kort rouwproces.
Met onze eisen naar de garagist gegaan.
En laat hem nou net zo'n wagentje hebben staan, waar al veel mensen op af zijn gekomen, gisteren nog een vrouwtje et cetera.
Er worden cijfers op een papiertje heen en weer geschoven. Blijkbaar wordt over autoprijzen niet hardop gesproken.
Enfin, vandaag de Suzuki S Cross opgehaald en van de Swift afscheid genomen.
Nu staat er na zovele jaren een andere kleur en formaat op Swiftjes plaats.
Wat het nadeel van mijn troostende woorden nu blijkt te zijn: Kijkend naar de nieuwe aanschaf, geniet ik minder dan voorheen wanneer ik een nieuwe auto had gekocht, en schiet er telkens door mijn hoofd:
"Het is maar blik!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten