Wat corona betekent voor een veranderd leven had de lokale krant aan haar lezers gevraagd.
Uit de vele reacties viel op te maken dat we in staat waren om het leven naar eigen hand te zetten. De sociale kern was verkleind, de tijd vertraagd, de hobby's aangepast, maar dat alles stemde zeker niet tot ontevredenheid.
Ik had niet gereageerd.
Anders had ik geschreven dat de buitenwereld op grotere afstand is gezet.
Of anders gezegd dat mijn microkosmos nog belangrijker is geworden.
En dat ik een verslaving rijker ben geworden: Netflixen met Riny.
Onze tuin is nog meer onze wereld geworden.
Biden is een ver buiten, Rutte, een stip op de horizon achter ons.
Of we hoop hebben?
Hoop is een uitgestelde teleurstelling, had de cynicus gezegd.
We lopen in de tuin, langzamer dan ooit.
Wat stoppen we in onze flessenpost van deze week?
De eerste week van mei. Te koud voor het jaar.
De natuur is daardoor ook trager, de tulpen staan nog volop in bloei.
Dag van de arbeid, dodenherdenking, bevrijdingsfeest.
We laten de terrassen aan de anderen, die dat node hebben gemist.
'Sensibiliseren' was het woord van de week.
Hij zal het nooit te weten komen, maar we hebben een tulp naar hem vernoemd.
De 'Joe Biden" in onze Gaspeltuin een nieuwe verrassend uitwaaierende gele stoere vrolijke hoopgevende tulp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten