Ik las dus De geschiedenis van mijn seksualiteit van Sofie Lakmaker, nadat ik Zijn en Tijd van Heidegger een mooie plek in de boekenkast had gegeven in de rubriek 'boeken die ik misschien ooit, maar waarschijnlijk nooit zal lezen'.
Ik was op het spoor van de jonge auteur (1994) gekomen, toen zij zich presenteerde in het kalme boekenprogramma op zondagavond 'Brommer op zee'. Zij opende met haar debuut de eerste Brommer op zee leesclub.
Het boek draagt de titel van het eerste deel, waarin we Soof leren kennen in haar zoektocht naar wie ze is incluis naar haar seksualiteit. In een van haar eerste heterorelaties met Sufferd D. bijt die haar toe dat ze een lesbische fundamentalist is, terwijl zij nog zoekende is.
In het tweede deel reflecteert ze onder andere op haar studententijd, waarin ze eerst een jaartje Russisch en daarna filosofie studeert. Het derde en laatste korte deel gaat over de dood van haar moeder.
Ze wordt de vrouwelijke Jan Cremer genoemd, waarschijnlijk vanwege haar onbevangen soms verheven stijl
Ik zou haar eerder plaatsen tussen Brusselmans en Grunberg, vanwege haar scherpe humoristische levenshouding en haar stijl zich direct te verhouden met de lezer.
"In feite is seksualiteit net zoiets als waterleiding: heel vervelend als je er gedoe mee hebt, en je kunt ook eigenlijk niet zonder. Maar dat betekent niet dat het hele leven om waterleidingen draait. Snap je?
Als jullie het niet snappen, geeft dat ook niet. We hebben niet allemaal filosofie gestudeerd."(83).
In mijn vorige blog vroeg ik me op het einde af of zij zich zou uitspreken over duistere niet doorheen te worstelen teksten.
En ja.
Filosofiestudenten moeten voor het onderdeel logica Wittgensteins Tractatus Logicus lezen, een werk - ' Niemand begreep daar iets van ' -. dat Soof vooral grappig vindt, omdat Wittgenstein op het einde betoogt 'dat iedereen die de inhoud werkelijk begrepen heeft, zou inzien dat het boek in feite overbodig en zinloos is'.
Ik zoek in mijn boekenkast met de rubriek 'misschien ooit te lezen...'
Geen Tractatus Logicus, wel 'Over zekerheid' en 'Colleges'.
Dan herinner ik me dat W.F Hermans in de zestiger jaren een boekje over Wittgenstein heeft geschreven, waarover de geleerde Prof. Mr. R.H. Kazemier bepaald niet te spreken was. Wat natuurlijk weer een vernietigende reactie van de polemist Hermans opleverde.
Misschien de komende dag nog eens lezen.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten