Opmaak van Blogs 75

Mijn blogteksten bundel ik elk jaar nadat ik jarig ben geweest.

De titel verwijst naar mijn leeftijd waarin ik de teksten 

Ik ben nu bezig met het bundelen van blogs 75, teksten van de tweede helft van 2021 en de eerste vijf maanden van 2022.

Het wordt het 16 e gebundelde boek.

Links de eerste bundelingen stencils in een ringband, de laatste jaren  gedrukt en gebonden .

De omslag van Blogs 74.met buurman en golfmaatje Henk, die december 2020 overleed.

, 

De laatste tekst in dat jaar droeg de titel 'De laatste poat?; 

Ik herinner me dat ik de bundel columns "Achteraf" van Karel van het Reve aan het lezen was.

De laatste column, gedateerd 11 mei 1996 heet 'Afscheid'

'Afscheid 'begint zo:

'Dit is mijn laatste achterafje. Volgende week wordt ik vijfenzeventigen dat is een mooie mijlpaal om ermee op te houden. De zaak is, dat het maken van zo'n stukje me te veel tijd kost. Het begint al op zondag: ik loop op mijn kamer op en neer en probeer om een onderwerp te vinden. Maar ik vind het niet. Op maandag zit ik de hele dag achter de tekstverwerker, zoekend naar een onderwerp. Ik vind een onderwerp. Ik schrijf de eerste alinea's. Woensdag maak ik het stuk af en gaat het op de post. Donderdag lig ik uitgeput terneer. Ik ben altijd een 'agony writer' geweest: ijsberen, verbeteren opnieuw beginnen, ijsberen. Uit het raam kijken. Aan het kruiswoord van de Harald Tribune werken. Een boek van mezelf uit de kast halen en daarin een stuk lezen. ijsberen. Mij afvragen waarom wat ik schrijf iemand zou kunnen interesseren. ijsberen.' 

Ik had me er een beetje in herkend.

En, zo schrijft hij iets verderop, hij heeft last van vergeetachtigheid. Het is de tijd vóór de zoekmachines. Van het Reve schrijft dat hij soms dagen zoekt naar de naam van iemand.

Toch ben ik doorgegaan met het wekelijks schrijven met één verschil. De onderwerpen plande ik al weken ervoor. Met de Filosofische Verkenningen, de Muzen serie, de Duitse Expressionisten en de opgetekende  Vakantie s.

Toen Poetin in februari de Oekraïne binnenviel heb ik enkele stukjes aan hem gewijd, de vakantieverhalen werden abrupt afgebroken.

Daarna verviel ik in mijn oude gewoonte om dat over wat me die week getroffen had te schrijven.

Zonder te ijsberen, steeds minder me afvragend wie dat interessant zou kunnen vinden.

De Groene van afgelopen week bracht me weer bij mijn mini werkstukjes.

De vondst van het onleesbare boek Zijn en Tijd  van Martin Heidegger in de plaatselijke kringloopwinkel was het begin geweest van de Filosofische Verkenningen. Ik was de hele week aan het lezen en aan het schaven aan mijn blog-tekst met als conclusie: Een onleesbaar boek.

Nu kan ik volstaan door te verwijzen naar Koen Haegens artikel 'De onttroonde koning van het denken'

Nawoord.

Op de voorzijde van het blogboek van het jaar, dus ook van dit jaar plaats ik een foto van een markant moment van dat jaar. Voor blogs 75 is dat een foto uit Hinterthal.

De achterzijde geeft een beschouwing over de teksten en over het schrijfjaar.

Hieronder publiceer ik de achterzijde van Blogs 75: 

.

De teksten in Blogs 75 schreef ik in mijn 75 ste  jaar.                                                                   

Van juni 2021 tot juni 2022 schreef ik wekelijks een column en postte die op mijn blog Gaspeltuin.

Misschien zou ik het anders doen, wat en hoe wist ik niet.

Misschien minder regelmatig, met minder dwang om elke week te produceren.

Misschien moest ik wel stoppen.

Dat is er in dit jaar niet van gekomen. 

                                                           

Ik verkende om thematisch te schrijven, een serie mini werkstukjes over Filosofie, Duits Expressionisme, Muzen en Mijn Vakanties.

Ik heb dat met veel plezier gedaan. De hele week werkte ik me naar de tekst toe, deed research. Las daartoe veel Privé Domeintjes en andere boeken, die ik anders niet gauw meer zou lezen.

Voor Mijn Vakanties las ik de vakantie-reisverslagen, die onaangeroerd in een kast lagen te verstoffen.

Eind februari 2022 kwam aan dit nieuwe regiem een abrupt einde. Ik had een schema liggen voor nog zeker ruim tien vakanties voordat ik een nieuwe rubriek zou beginnen. Maar Poetin viel Oekraïne binnen en het was me te banaal om verder over vakanties te schrijven. Er diende zich een nieuw thema aan, Poetins War en vooral wat een dictator anno nu bezielt om de verschrikking van een oorlog in te zetten.

Dit vroeg nieuwe studie, studie over de nieuwe tsaar, over andere dictators, over de zin en onzin van een oorlog, over manipulatie en framing. Bronnen dienden zich dagelijks in de media aan. Vrolijk werd ik er niet van, soms kon ik boosheid en onbegrip van me afschrijven.

Ven lieverlee ben ik teruggekeerd naar mijn microwereld, daar waarmee ik ooit deze blog in 2007  was begonnen. Schrijven over onze tuin, ons gezin, mijn hobby’s, kortom wat me bezig houdt in de Gaspeltuin.

De teksten zijn gebundeld, een boek in een oplage van 1 zal worden gedrukt. Het zal het zestiende boek in een rij zijn.

Misschien nog iets over mijn lezers. Reacties op mijn teksten bleven dit jaar achterwege. Naast trouwe lezers, worden de teksten via zoekmachines gevonden. In de statistieken staat dat Gaspeltuin inmiddels ruim 71.000 views kende.

 

De foto hierboven werd door Noa gemaakt op de verjaardag van Riny 18 -0-2021

 

 

 

 

 

 

 

  

'