November is voorbij. December wordt opgeleukt door sint- kerst- en oudjaar -vieringen. Cadeaus en kunstlicht, anders is er geen doorkomen aan.
December is ook de maand waarin nog net wat tuinactiviteiten kunnen plaatsvinden alvorens de vorst deze onmogelijk maakt. In de groentetuin staan de laatste spruit- en boerenkoolplanten te wachten op de oogst. Zaterdag jl. de spruitplanten gestript, zondag de boerenkool binnen gehaald. Op de onderste foto de (halve) oogst, boven de keukenhoek nadat de eerste helft verwerkt is. Resultaat na twee uur stevig doorwerken: (11) elf zakjes van (300) driehonderd gram.
Riny komt even in de keuken. Om te kijken. Om de vraag te stellen of ik dit leuk vind, of dit me bevrediging schenkt, wat dit kortom toevoegt aan mijn leven in de winter. "O ja", voegt ze eraan toe, " zo'n zakje van 300 gram kost bij de "vers" van de Em-Té € 0,80."
Ze is de keuken alweer uit als ik voor me uit mompel, dat mijn gedrag waarschijnlijk een gevolg is van vóór de oorlog opgeslagen zorg in mijn genen en dat die mijn gedrag sturen. Zo heb ik onlangs gelezen. De genen hebben míj uitgezocht om zich voort te planten. Ik ben slechts hun voertuig.
Slakken uit de kool prutsen, dennenaalden eruit spoelen, het blad hakselen tot plafondhoogte doe ik in dienst van mijn genen. Voor 11 weken lang éénmaal per week boerenkool op tafel.... Het is begin maart als die diepvriesla leeg is. Dan is het dagelijks alweer 10 uur licht en zullen mijn genen het voorjaar bejubelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten