Een museumstad als Berlijn besluip je met fotocamera op zoek naar te schieten plaatjes, die getuigen van je aanwezigheid of als interpretatie van de locatie.
Bij voorkeur interpreteer ik de locatie, enerzijds intuïtief maar ook gevoed door de informatie, die ik als voorbereiding heb doorgenomen. (Zeker lezen: 'Boze geesten van Berlijn' van Philippe Remarque! En voorts de onlangs verschenen Dominicus TXT 'Berljn', geschreven door Frans T. Stoks.)
Ik probeer anzichtkaartopnames te vermijden, maar om op elk te nemen foto jezelf of je reisgenoot te zetten als bewijs dat we er waren is het andere uiterste, weliswaar uniek maar altijd zo geposeerd en misplaatst dat ze alleen als camp het aanzien waard zijn.
"Waar moet ik je fotograferen?", vroeg Riny en ik wist zo gauw niet een goede plek te noemen. Overal stonden ze voor, die Japanners en andere wereldburgers. Voor elk driesterrenmonument was het dringen geblazen.
Toen ik een oerlelijk groen geverfd Trabantje zag, te huren per twintig minuten, stond ik klaar, een beetje lullig, dat zeker.
Nu moest zij over de brug komen en ze koos voor een van de vele plastic Knuts.
Zo hebben we ons vereeuwigd, November 2009: Cor en Riny in Berlijn.
En dan loop je op de laatste dag voor de zoveelste maal over de Weidendammer Brücke aan de Friedrichstrasse die de oevers van de Spree verbindt en herinner je de platenhoes van Wolf Biermann's L.P. uit 1976 met het lied 'Ballade vom pruissische Ikarus'. Hij poseerde daar voor de adelaar, zo herinner ik me. (Helaas heb ik die L.P.niet, wel de twee jaar later verschenen plaat 'Trotz Alledem', ook met het Ikaruslied. Op die hoes Biermann met zwarte snor zoals ik die in die tijd ook droeg, langs de mondhoeken omlaag tot de kaaklijn. Nee, er viel weinig te lachen toen)
"dann steht da der preussische Ikarus
mit grauen Flügeln aus Eisenguss
dem tun seine Arme so weh
er fliegt nicht hoch - er stürtzt nicht ab
macht keinen Wind - und macht nicht schlapp
am Geländer über der Spree "
Het symbool van hoogmoed en verlangen was in de DDR völlig leer.
"Hier", zei ik, "Zoals Biermann toen."
Ik moet nog nazoeken of het een beetje lijkt.
Bij voorkeur interpreteer ik de locatie, enerzijds intuïtief maar ook gevoed door de informatie, die ik als voorbereiding heb doorgenomen. (Zeker lezen: 'Boze geesten van Berlijn' van Philippe Remarque! En voorts de onlangs verschenen Dominicus TXT 'Berljn', geschreven door Frans T. Stoks.)
Ik probeer anzichtkaartopnames te vermijden, maar om op elk te nemen foto jezelf of je reisgenoot te zetten als bewijs dat we er waren is het andere uiterste, weliswaar uniek maar altijd zo geposeerd en misplaatst dat ze alleen als camp het aanzien waard zijn.
"Waar moet ik je fotograferen?", vroeg Riny en ik wist zo gauw niet een goede plek te noemen. Overal stonden ze voor, die Japanners en andere wereldburgers. Voor elk driesterrenmonument was het dringen geblazen.
Toen ik een oerlelijk groen geverfd Trabantje zag, te huren per twintig minuten, stond ik klaar, een beetje lullig, dat zeker.
Nu moest zij over de brug komen en ze koos voor een van de vele plastic Knuts.
Zo hebben we ons vereeuwigd, November 2009: Cor en Riny in Berlijn.
En dan loop je op de laatste dag voor de zoveelste maal over de Weidendammer Brücke aan de Friedrichstrasse die de oevers van de Spree verbindt en herinner je de platenhoes van Wolf Biermann's L.P. uit 1976 met het lied 'Ballade vom pruissische Ikarus'. Hij poseerde daar voor de adelaar, zo herinner ik me. (Helaas heb ik die L.P.niet, wel de twee jaar later verschenen plaat 'Trotz Alledem', ook met het Ikaruslied. Op die hoes Biermann met zwarte snor zoals ik die in die tijd ook droeg, langs de mondhoeken omlaag tot de kaaklijn. Nee, er viel weinig te lachen toen)
"dann steht da der preussische Ikarus
mit grauen Flügeln aus Eisenguss
dem tun seine Arme so weh
er fliegt nicht hoch - er stürtzt nicht ab
macht keinen Wind - und macht nicht schlapp
am Geländer über der Spree "
Het symbool van hoogmoed en verlangen was in de DDR völlig leer.
"Hier", zei ik, "Zoals Biermann toen."
Ik moet nog nazoeken of het een beetje lijkt.
Een dag later....
De foto, die ik in gedachte had gevonden. Wolfje staat pal voor de adelaar. Dus, nog maar eens terug naar die locatie en dan goed gaan staan)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten