Ter inleiding:
Ik maakte voornamelijk videoopnames naast een enkele foto: zoals Luca voor onze studio, jagend op eenden.
Femke daarentegen maakte vele foto's en plaatste die op Flickr. Mijn technische kennis is echter tot op heden nog niet zodanig dat ik foto's uit dat bestand zo kan opslaan dat ze op mijn blog gezet kunnen worden.
Voor haar selectie uit de vele foto's verwijs ik naar www.tschemermoeras.nl/ en naar de blog van Zoë en Phiene, die met hulp het dus wel lukken: www.ziecreemers.blogspot.com/ en www.pclcreemers.blogspot.com/
Het was een geweldig weekend, een weekend om nooit te vergeten.
Zo dat is een bondige samenvatting.
Ik zou graag foto's van de kleinkinderen hier plaatsen, hoe ze met elkaar spelen, poppenkast kijken, sinterklaas verwelkomen op de kade van Bruinisse, met opa en oma wandelen over het mooie park, oma met haar drie kleinkind-meiden op de bank...
Misschien komt dat nog.
Ik zal hier verder moeten proberen om met woorden het weekend op te roepen.
Karlijn had gezocht en gevonden: twee huisjes op Aquadelta, een bungalowpark in Bruinisse. Een groot huis voor achten en voor Riny en mij een studio in de nabijheid.
Het was prachtig weer, we konden de aankomst van Sinterklaas meemaken en , niet onbelangrijk, gebruik maken van een kindvriendelijk zwembad en een speelpaleis.
Wat maakt zo'n weekend nu bijzonder?
De intensieve alledaagse omgang met elkaar levert nieuwe ervaringen op: van samen ontbijten tot slapengaan. Er ontstaat op natuurlijke wijze een orde en organisatie. Je vangt kinderen op, je voert gesprekken, je speelt en danst, je ervaart bijzonder gedrag bij jezelf en anderen (zo had ik in het schoentje van Luca een autootje gelegd, een Fiat 500, waar mamma Femke zo dol op is. Nog in de verpakking zittend voelde Luca dat het zo'n meisjes-auto was en hij begon ontroostbaar te huilen. Wist Sinterklaas dan echt niet dat zo'n auto voor hem not done was? Wat had ik gefaald!)
Dit is dus een meergeneratie gezin zoals die eeuwen geleden samenwoonde, toen niet met de luxe van vrije tijd en aandacht voor elkaar, maar wel met het oog en de zorg, het beste medicijn tegen doorgeslagen individualisme. Iedereen, van klein tot groot, leert met verschillen om te gaan, verschillen die een aparte dynamiek aan het leven geven.
Al op de tweede dag werd gezegd dat we dit gaan herhalen.
In herhaling schuilt gevaar. Je gaat vergelijken met die andere keer, de herhaling wordt gewoonte, een ritueel, dat wellicht gaat knellen.
Maar wij grootouders wensen zulke rituelen voor eeuwig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten