We zijn, op weg naar Berlijn, gewapend met begrippenpaar communisme-kapitalisme.
In het eerste het beste café volg ik met een half oor een debat dat 'Zegeningen van de Val' zou kunnen heten, ware het niet dat het kritisch gemopper over en weer al snel de overhand krijgt. Zij over de kosten van huisvesting en ziekenzorg, die onbetaalbaar zijn geworden, Hij over de belastinggelden die met de Westenwind vervliegen.
Ik heb nog amper iets van deze stad gezien.
We lopen door ex-oost Berlijn en bekijken de vitrine van een kleine boekhandel hoe hier de werken van Marx en Lenin schaamteloos liggen naast recenter werk als 'Der Terror des Individualismus'.
Aan de Oraniërstrasse galmt rauwe muziek vanuit een binnenplaats. Het blijkt het kunstenaarscollectief Tageles te zijn, een vrijplaats voor experimenteerlust van anarchistische kunstenaars.
Het begrippenpaar onderdrukking-vrijheid zet zich vast.
Even verder Dussmann binnengelopen, een giga boek- en muziekwinkel aan de Friedrichstrasse. Hier liggen talloze, (voornamelijk foto-)boeken over de val van de muur. Hoe het was en hoe het geworden is.
Berlijn ís geen stad, zij is nog voortdurend in wording.
Berlijn heeft niet één gezicht, maar tientallen.
Een gezicht spreekt deze dagen: Vrijheid. Vrij om te spreken, vrij om te zien.
We zullen er de verdere week niet aan ontkomen: eindelijk heeft Berlijn iets te vieren, iets, waarvo
or het zich eindelijk niet schamen hoeft: Twintig jaar Val van de Muur.
or het zich eindelijk niet schamen hoeft: Twintig jaar Val van de Muur. Het tweede begrippenpaar domineert.
foto 1 Potsdamer Platz, overwinning van het kapitalisme
foto 2 Tageles
foto 3 Berlijn wordt
foto 4 De val van de muur herdacht door het (laten) omvallen van 1000 2,5 meter hoge dominostenen, beschilderd door kunstenaars/kinderen uit de gehele wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten