Jaarlijkse controle

Mijn auto en mijn lijf krijgen in het voorjaar hun jaarlijkse controle.

Via Kia Nederland worden mijn garage en ik op de hoogte gesteld van die controle, voorwaarde om een geheel jaar bij pech waar of waardoor dan ook door de Kia centrale te worden geholpen.
Of ik een voor mij passende afspraak met mijn garage wil maken.

De afspraken voor mijn lijfelijke controlebeurt zijn door de secretaressen van de diverse specialisten een jaar geleden al gemaakt en intussen verschillende malen eenzijdig veranderd.
Zo ben ik afgelopen dagen maar liefs vier keer op verschillende momenten naar de ziekenhuizen - het Maximaziekenhuis in Veldhoven en haar dependance in Eindhoven - gekoerst.
Om een fietsproef af te leggen, voor een ogen- en voetentest en bloedafname, voor een gesprek met de cardioloog, voor gesprekken met de diëtiste en de diabetesverpleegkundige.
Veel dezelfde vragen, hoe ik me voel, mijn medicijngebruik, mijn leef- en bewegingspatroon...
En ze zijn tevreden.
Over mijn antwoorden en mijn bloed- en prestatiewaarden.
En dat ze me volgend jaar weer terug willen zien...
Volgende week wacht me een afsluitend en concluderend gesprek met de internist. Ook hem zal ik tevreden stellen.

De garage heeft gebeld en zegt dat de banden wat dun zijn, dat ze met mijn rijsstijl nog een jaartje mee kunnen.
Maar volgend jaar nieuwe bandjes!

Vooral de diëtiste geeft me hoop dat ik bij een monnikenbestaan het eeuwige leven voor me heb. Mooi slank en gezond, bij doordachte en geringe inname. Ze is zelf het toonbeeld van haar overtuiging.
Ik kan het niet nalaten om de onvermijdelijkheid van het barre aardse bestaan voor haar voeten te werpen, en doceer, dat ik ook uit melancholie besta, dat mijn doorwaakte in nevelen gehulde nachten mij soms mooie poëzie opleveren.
Zij kijkt nog eens op haar beeldscherm en concludeert zuchtend dat cijfers niet alles zeggen.
Maar ik geef haar professie hoop en zeg bij afscheid monter tot volgend jaar.

Ik haal mijn Kia op en men wenst me veel rijplezier.