Nivelleren

'En...waarom heb je gisteren geen blog gepost?'
Voor me zit mijn Alter Ego, mijn criticaster van mijn Ego, nooit tevreden, omdat hij vindt, dat ie de rol van mijn uitdager op zich moet nemen, alles wat ik doe moet volgens hem verantwoord, consistent en logisch zijn. A.E. dient het Goede, Schone en vooral het Ware.
Ik (Ego), ik doe vaak maar wat, tot grote ergernis van A.E.

'Mijn brein...' begin ik aarzelend. Sinds Swaabs stelling schuif ik graag de verantwoordelijkheid door naar mijn bovenkamer.
'Lul niet, meer dan 300 keer achtereen schrijf je op woensdag. Ik ben eraan gewend woensdagavond te lezen hoe jij jezelf in relatie tot de buitenwereld de maat neemt en dan ineens sla je die dag over.'
'Moet je zien', en ik toon hem bovenstaande foto. 'Al dat hout, in het weekend opgehaald bij Staatsbosbeheer. Dat moet worden gezaagd, gekliefd en in het houthok gestapeld worden. Ik had het gisteren veel te druk.'
'Ocharm, behoor jij ineens tot de groep pensionado's, die beweren het na hun pensioen nog drukker te hebben gekregen dan voorheen? Om toch maar te tonen hoe belangrijk ze zijn? Je kunt je beter afvragen of je voordien wel iets hebt gedaan.'
'Begin jij nu de oudere aktieveling ook al af te zeiken? Moeten we persé achter de geraniums gaan zitten?'
'Leidt me niet af, kon je het niet zo plooien, zo plannen, dat je én jouw blog schreef én een deel van je houtberg aanpakte? Overigens als ik die stapel bekijk, vraag ik me af of je dat allemaal nog verstookt krijgt. Jongeren, die er toch langer dan jullie ouderen warm bij moeten zitten, hebben gemiddeld nog niet een kwart van wat jij daar hebt liggen. Hoe durf je zo onbeschaamd die rijkdom te tonen?'
'Ik heb zo mijn prioriteit. Zo'n bult hout geeft me een gevoel van zekerheid, een zalig geruststellend mij-kan-niets-overkomen-gevoel. Voorlopig rookt de schoorsteen. Ik vóór de kachel zittend, mijmerend over de buitenwereld. Hoe eerder ik de rijkdom mooi in het houthok gestapeld zie liggen, des te eerder weet ik me gewapend voor de toekomst in deze onzekere tijden.'
'Je ontloopt mijn punt, de houtongelijkheid tussen de generaties. Hoe wil je daar iets aan doen?'
'Mijn zonen erven alle hout, dat ik nog niet verstookt heb.'
'Het gaat om nu, neo-liberaal! Het gaat om nivelleren, juist in barre tijden! Geef je niet, dan komen ze het halen! Spekman en Samsom voorop, die vinden het een feest om hout op te halen.'

Even moest ik denken.
Ik heb immers op die houtvesters gestemd.
Dat weet A.E. maar al te best.
A.E. gaat steeds als eerste het stemhokje in.

'Het is toch mooi, dat het hout er allemaal zo geordend bij ligt. Kan het direct gescand en op een formulier worden vastgelegd. Kan het via directe heffing verrekend worden. Ik kap transparant, wit en verantwoord. Wat wil je nog meer?'

A.E., die altijd het laatste woord moet hebben, beet me, net voor hij de deur achter zich dicht trok toe: 'Waarom ben je nog steeds met je blog bezig? Ga kappen man!'