Mijn vorige tekst 'Een stille Kerst' schreef ik vanochtend terwijl in Parijs een aanslag werd gepleegd op het satirische blad Charlie Hebdo.
Vanavond wijdde DWDD haar gehele uitzending aan deze verschrikkelijke gebeurtenis. Was de aanval op de Twin Towers een aanval op het kapitalistische hart van het Westen, dit is een aanslag op haar grootste goed, op de vrijheid, het democratische hart van de Westerse beschaving.
In de uitzending passeerden de namen van de doden, waaronder die van de oude cartoonist Wolinski.
Het was 1980, toen ik van een vriend Wolinski's album 'Weg met de jeugd' - ik werd immers 34 - kreeg waarmee ik me dagenlang geweldig amuseerde.
De tekeningen namen de adoratie voor de jeugd op de korrel, het feminisme en de seksuele vrijheid.
Alle ideologieën kenmerken zich door de allergie voor de ironie.
Dus 'werkten' die tekeningen.
In het album werd ook het Katholiscisme aangepakt. Dat vond ik toen de zwakste tekeningen. Waarom? Omdat ze wat gedateerd leken, niet werkten.
Een om zich heen schietende paus en een contradictie, een paus, die liefde afdwingt of er anders op los staat.
Nu is die laatste tekening zo afschuwelijk actueel. De paus staat voor elke ideologische gelovige. Vandaar dat ik deze hieronder weergeef.
Als eerbetoon aan Wolinski, aan zijn medeslachtoffers, aan de gehele vrije pers
in de hoop dat ooit eenzelfde tekening met een Imam gedateerd zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten