Het bestaat uit een aantal in verschillende kleuren samengebonden paaltjes.
Een enkele keer heeft het me troost geboden als ik weer eens worstelde met de zovele neuzen/zovele gedachten kwestie.
Want diversiteit is mooi, soms snak je naar uniformiteit. (Sinds mijn kinderen de deur uit zijn en ik gestopt ben met managen is dat verlangen aan het slinken.)
Maar laat ik niet uitweiden. Dat beeld dus, 'Potloden'
dat roept sinds kort een andere betekenis op.
Het touw dat het geheel bijeen houdt intrigeert me in hoge mate.
Bij het maaien stond het beeld wel eens in de weg. Je maait namelijk het gemakkelijkst in rechte banen.
Dan overwoog ik om Potloden te verplaatsen of zelfs te ontmantelen.
Mijn blik is veranderd.
Potloden verandert in Charlie.
Opdat we nooit vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten