Dat deden de anderen wel. Volop.
Naarmate de hittegolven elkaar opvolgden, warmterecords werden gebroken, klaagden boeren en buitenlui steeds luider.
Gras werd bruin, buxus extra kwetsbaar voor de mot om maar te zwijgen over de oogst van het land.
Het was een druppel op een gloeiende plaat de tientallen gieters water die ik dagelijks naar de kuipplanten had gesleept..
Mijn rug speelde op, maar ik klaagde niet.
Beschouw wat nu volgt niet als een klaagzang, maar als een droevig verslag van de verwoede strijd tegen de elementen en de gevolgen ervan.
Door de droogte ziet het gazon er niet alleen niet uit, het gras ligt zo los, dat ekster, merel en kraai zich tegoed doen aan de daaronder levende pieren, emelten en engerlingen.
Gisterenmorgen ontwaarden we het trieste beeld van hopen bruine plakken gras.
Dit kunnen we als homo sapiens niet zo maar over onze kant laten gaan, was onze vaststelling tijdens de koffie.
We verzonnen een list, een list die hieronder vorm kreeg en wordt weergegeven in de meest saaie foto die ik ooit maakte
Met alle netten, die we konden vinden bedekten met enig getrek ons gazon, of wat ooit ons gazon was geweest, na de losse hopen te hebben verwijderd.
Dat zal het gevogelte leren, daar hebben onze gevederde belagers niet van terug, hoor ik menig lezer denken.
Maar elk voordelige voorkant heeft zijn nadelige keerzijde.
Jawel en daarom deze tekst ter lering.
Vanmorgen zag ik hoe een van mijn tuinvrienden in de nacht verstrikt was geraakt in een net.
Voor de duidelijkheid: ik maakte de foto om een functionele reden, niet als ramptoerist op de snelweg, en begon direct daarna aan het verlossen van het diertje uit zijn benarde situatie.
Hetgeen niet meeviel!
Met een nagelschaartje knipte ik het net kapot, zorgvuldig de stekels ontwijkend. Het diertje, zich niet bewust van mijn goede bedoelingen, rolde zich op tot een balletje, restanten net naar binnen trekkend.
Uiteindelijk heb ik het bolletje achter in de tuin gelegd, waar het, toen ik even daarna ging kijken was verdwenen.
Mijn geluk was groot, het schuldgevoel loste op.
Verlost van een collaboral damage.
Geen onschuldige doden in mijn strijd om de natuur naar mijn hand te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten