Kempisch ondernemen

*
*
*
*
*



De bouw van het overdekt terras is begonnen...

'In ut veurjoar stôt ie bij gullie', had Theo ons in december verzekerd.
Theo is directeur en enige werknemer van klussenbedrijf 'Theo', ons aanbevolen door verschillende ingezetenen.
Theo's bedrijf is gehuisvest in Dommelen, een dorpse wijk van Valkenswaard, dat haar belangen in de politiek laat behartigen door Dommels Belang, waarvan Theo lijstduwer is. Zijn populariteit ontleent deze duwer aan zijn jarenlang uitbaten van café De Dommelstroom te D. De verkiezingen beletten Theo echter niet om morgen zijn derde werkdag bij ons in te gaan!
Tussen de werkdagen in is hij gewoon enkele dagen absent te zijn voor klussen elders, van vrijwilligerswerk op de kinderboerderij tot ingehuurde kracht op een of andere bouw.
'Ge hèt toch gin haost? Me dees weer kunde toch nie buite zitte' had hij geantwoord na zijn eerste werkdag vorige week maandag toen ik hem gevraagd had wanneer hij weer zou komen.
En weg was Theo. Voor ik er erg in had.
Tja. Ik was op de hoogte van dit gedrag. Een hele goeie werker die Theo, maar met een zuidelijke stijl hè,(zoals Peter Mayle die beschrijft bij zijn verbouwing van zijn huis in de Provence) zo had men mij gewaarschuwd. De mensen uit De Kempen, die houden van gezelligheid. En niet van stress, witte nie...
Ik dacht... tja wat heb ik gedacht? Ik dacht,denk ik, dat ik daar goed tegen zou kunnen nu ik met pensioen ben. Een beetje buurten, een beetje meehelpen, veel koffiedrinken en op zijn tijd de handen uit de mouwen.
Ik heb immers alle tijd.
Woensdag was Theo er weer, zei niet waarom hij er de dag ervoor niet was geweest; ik vroeg hem er ook niet naar, want voordat ik iets kon inbrengen, liet hij me glunderend een steen zien.
'De eurste, da moet de vrouw een foto van maoke.'
Zo staat hierboven achtereenvolgens het resultaat van Theo's eerste werkdag: de fundering, vervolgens hoe ik tijdwinst tracht te maken door flink te upperen en als derde foto Theo ruggelings gezien bezig met die eerste steen.

In een mum ligt de rollaag erin. Want werken i.h.b. metselen kan hij als geen ander.
Op het einde van het karwei strekt hij de rug en geeft me de nodige instructies over alvast aanleggen van de afvoer, het afstrijken van de vloer en het isoleren van de rollaagmuur.

Donderdag heb ik als een gek gewerkt, want vrijdag zou hij, zo had hij Riny bij de koffie belooft het vloertje leggen: 'dan benne voor het weekend van de rotzooi af'.
Maar vrijdag moest hij echt naar de kinderboerderij. 'Vrijwilligerswerk nie anders', had hij zich geëxcuseerd. Daar kon hij echt niet onderuit.
Toen hij er maandag om elf nog niet hier was, ben ik naar de Kromstraat gereden, waar achterstallig metselwerk hem wachtte. Zag daar zijn auto staan en wist hoe laat het was: 'Ge wilt toch ook nie da die mensen in de kouw blijve zitte?'

'Woensdag dan legge we da vloerke. Maar zurg dè ge d'er vruug bij bent', waarschuwde hij me vandaag.
Tegen Riny heb ik hem nb. verdedigd. Hij had bedoeld te zeggen dat we na het komend weekend van de rotzooi af zouden zijn...

Ook nu heb ik weer veel geleerd.
Vooral over mezelf.
Zelfs nu ik tijd in overvloed heb, ik wil afspraken op tijd maken en mensen die zich daaraan houden.

Zo niet, dan blijf ik van me afschrijven